Basque Culinary Center fakultatetik ateratako lehen belaunaldiko kidea da Nerea Korta donostiarra; lanik ez zaio falta izan orain arte, baina master bat egiteko asmoa du, ikasten jarraitzeko.
Nerea Korta; sukaldaria.
(Argazkia: Estitxu Zabala)
Jatetxe edo enpresaren batean egin zituen urtero praktikak, lau ikasturtetan, Nerea Kortak (Benta Berri, 1993). Madrilen aritu zen azken urtean, eta han bertan lanerako hartu zuten. Ezin gusturago dago egindako ikasketekin, baina argi du sukaldean aritzearena etxerako utziko duela, gehiago ikuste baita kudeaketa arloan. Bere esperientziaren berri eman dio IRUTXULOKO HITZAri.
Aspalditik zenuen argi sukaldaritza ikasketak egin nahi zenituela?
Txikitatik izan dut sukaldean aritzeko interesa, eta sukaldaria edo gozogilea izan nahi nuen. Batxilergora iristean, argi nuen unibertsitatera joan nahi nuela. Basque Culinaryrena oraindik plan bat besterik ez zen. Pentsatu nuen enpresaritza ikasketak egitea, eta, ondoren, sukaldaritzako erdi mailako heziketa egitea.
Azkenean, ordea, Basque Culinary Centerren ikasi zenuen.
Bai. Kontua da, bigarren batxilerren nengoela, Mondragon Unibertsitatekoek aurkezpen bat egin zigutela, eta euren eskaintzaren barnean zegoen Basque Culinary Center. Tunelaren bukaeran argia ikusi nuen orduan. Denek esaten zidaten ostalaritza oso gogorra zela, baina gogoko nuenez, oso argi izan nuen.
Basque Culinarytik ateratako lehenengo belaunaldikoa zara. Esperientzia esperotakoa izan zen?
Iritsi nintzen lehenengo urtean, dena shock baten modukoa izan zen. Gu ginen unibertsitateko ikasle bakarrak, eta dena garatzeko zegoen. Egia esan, bagenekien ez gindoazela edozein sukaldaritza eskolara, baina ez nuen halako diziplina handia izango zuen leku bat espero.
Teoriaz gain, praktika asko egin genituen, eta hasiera hasieratik sukalde batean sartuak ginen. Pixkanaka izugarri gustatu zitzaidan, eta sukalde baten atzean dagoen guztia ezagutu nuen. Ez da sukaldaritza bakarrik, askoz gehiago da, gastronomia eta enpresa da. Unibertsitatetik ateratako ikasleek ikuspegi osoa dute ostalaritza negozioaren inguruan, baita hotel arlokoa ere. Sukaldariak baino gehiago gara, eta unibertsitateak hazteko gogoa ematen dizu.
Zure ikaskideak atzerritarrak ziren?
Denetik genuen, baina, egia esan, gehiengoa euskaldunak ginen. Gero, bazegoen Espainiar Estatu osoko jendea, eta nazioartekoak: Mexiko, Frantzia… Orain, uste dut nazioarteko ikasle gehiago sartzen ari dela.
Urtez urte aldaketak izango zenituzten, ezta?
Bai. Lehenengo bi urteetan, ostalaritza negozio baten oinarrizkoena ikasi genuen; sukaldea, garbiketa, stocka… Hirugarren urtean, dagoeneko taldeak kudeatzen hasi ginen. Asko komunikatzen ginen lehenengo eta bigarren mailako ikasleekin, beraiek ikasten ari diren bitartean, zuk haien lidergotza hartzeko. Talde lanean aritu ginen, bereziki, eta psikologia arloko kontu asko landu genituen; nola hitz egin lankideekin edo bezeroekin, esaterako. Laugarren urtean, bakoitza gogokoen zuen arloan berezitu ginen: Elikagaien Industria, Enpresa edo Abangoardiako Teknikak.
Goi mailako sukaldariak ere etortzen zitzaizkigun, eta guk ardura genuen afari baterako dena lotzeko. Komunikazioa eta publizitatea ere landu genituen;?horrela, lanbidearen 360 graduko ikuspegia hartu genuen.
Praktikak ere egingo zenituzten eskolatik kanpo. Zer moduz joan zitzaizun?
Bai, jatetxe eta enpresetan egin genituen praktikak, urtero. Horrek segurtasuna ematen zigun, hutsetik ez hasteko.
Lehenengo urtean, Kazkazurin ibili nintzen hilabete batez, eta oso gustura aritu nintzen sukaldean, errealitatea ezagutuz. Ez zen goi mailako gastronomia, baina hasteko perfektua izan zela uste dut. Bigarren urtean, Bartzelonara joan nintzen, eta, hirugarren urtean, Londresen egon nintzen. Bartzelonan, Nectari jatetxean lan egin nuen, sukaldean baita ere.
Londresen, marketing enpresa batean aritu nintzen. Destilatzera eta ardoetara bideratua zegoen. Horrela, Freixenet edo Pata Negra moduko bezeroak genituen. Oso dibertigarria izan zen. Gero, hotel batean ere aritu nintzen, eta sail guztietatik igaro nintzen.
Laugarren mailako praktiketara iristerako jada esperientzia zenuen, orduan.
Azken urtean, Gradu Amaierako Lana aurkeztu behar da. Ni Madrilgo Wonderfood Brands Corporation enpresan aritu nintzen praktiketan. Batetik, negozio bakarrak ditu, eta, bestetik, frankizia modukoak ere kudeatzen ditu. Horrela, nire Gradu Amaierako Lana izan zen Farruca marka sortu, garatu eta ezartzea. Izugarria izan zen; unibertsitateko lana bukatu nuenean, taberna benetan sortu genuen. Terraza jarri genuen, gastronomia karta sortu nuen, langileria prestatu genuen… kokteleria moduko taberna bat da, eta otordu txikiak egiteko aukera ematen du. Asko ikasi nuen, eta praktikak eta unibertsitateko lanak bukatzean, lanerako hartu ninduten. Bospasei hilabete egin nituen praktiketan, eta, graduatu ostean, urtebetez aritu nintzen lanean.
Egindako ikasketen oroitzapen ona duzu, orduan?
Lehenengo bi urteetan, gogoan dut jende mordoa etortzen zela bazkaltzera, eta ez ginen iristen. Dibertigarria ere izan zen, gu bakarrik egonda, lana ateratzea lortzen genuelako. Orain, erreserbak egiten dituzte, eta gune desberdinak bereiztu dituzte.
Jendeak, orokorrean, Basque Culinaryri buruzko oso iritzi ona duela uste dut. Gainera, bertatik ateratako ikasleek ospe on horretan laguntzen dugula uste dut.
Graduazioa nola oroitzen duzu?
Graduazio ekitaldia areto nagusian izan zen. Denak ginen sukaldari jantziarekin, eta bertako puntako sukaldariak etorri ziren: Juan Mari Arzak, Hilario Arbelaitz… haiek eman ziguten diploma eta hunkigarria izan zen. Senitartekoak eta lagunak elkartu ginen, eta, ekitaldiaren ostean, koktel bat izan genuen.
Aukera izan genuen aspaldian ikusi gabeko ikaskideekin elkartzeko. Izan ere, Gradu Amaierako Lanarekin hasi ginenetik, bakoitza bere kontura ibili zen bederatzi hilabetez.
Zure kasuan, zuk sortutako proiektu batean lan egitea nolakoa izan zen?
Lanean aritu nintzen, eta tarte bat hartzen nuenean egiten nuen unibertsitateko lana. Inplikazio handia hartu nuen enpresarekin, estresatu ere egin nintzen, baina berriro egingo nuke. Latasia izeneko beste jatetxe bat ere ireki genuen, eta denetik egiten aritu nintzen. Oso gustura ibili nintzen eta esperientzia sekulakoa izan zen. Gainera, Madrilgo bizitza ere asko gustatu zitzaidan. Iazko abuztuan bukatu nuen, eta, estresa kentzeko, mendi aldera joan nintzen, jatetxe batean lan lasaiagoa egitera.
Eta orain, zer egingo duzu?
Orain lasai nabil. Master bat egin nahi dut, Madrilen, marketingaren inguruan. Horretarako, ordea, bitartean lan egin beharko dut, masterra ordaintzeko.
Sukaldeko lana oso polita da, baina hortik kanpo ikusten dut neure burua, beste alor batzuk nahiago ditut. Ostalaritzaren munduan jarraitu, eta markak sortzea gustatuko litzaidake.