Noiz beteko dute legea?
Urte batzuetako borrokaren ondoren, 1879an, Fermin Barech jaunak, garai hartako biolin jotzaile ospetsuak, lortu zuen Donostiako Udalbatzak Donostiako Udal Musika Akademia sortzea onartzea.
Hiriaren hazkundeak, beste ondorio batzuen artean, herritarrak gero eta gehiago eskatzen den lan-eremurako musika-ezagutzetan eta profesionalen prestakuntzan trebatuko zituen zentro baten beharra ekarri zuen.
Orduan, soldata duinak eta irakaskuntza hori emateko gune duinak izateko borroka hasi zen. Eta horrela jarraitu zuen laurogeiko hamarkadaren hasieran ospe handiena lortu arte, musikako goi maila guztiak ematen zituen herrialdeko iparraldeko zentro bakarra izanik.
LOGSE hezkuntza erreformarekin, musika irakaskuntzak, gehienak toki-administrazioek ematen zituztenak, Hezkuntza Administrazio Zentralera pasatu ziren, eta, gure kasuan, Eusko Jaurlaritzako Hezkuntza Sailera. Horregatik, 1999. urtetik aurrera, Donostiako Kontserbatorioa Eusko Jaurlaritzaren mende egon da, eta musika irakaskuntza arautuen ikastetxe publiko bihurtu zen Gipuzkoa osoan.
Transferentziaren unean bertan nabarmendu zen eraikinak ez zituela betetzen legeak alderdi guztietan ezarritako baldintzak. Baina Hezkuntzari buruzko maiatzaren 3ko 2/2006 Lege Organikoan araututako irakaskuntza artistikoak ematen dituzten ikastetxeen gutxieneko baldintzak ezarri zituen martxoaren 15eko 303/2010 Errege Dekretuaren ondoren, gaia are argiago geratu zen.
Eraikinak baldintza hauek bete beharko lituzke: egiturazko segurtasuna, suteetarako segurtasuna, erabilera segurtasuna, osasungarritasuna. Irisgarritasun unibertsalaren eta desgaitasunen bat duten pertsonen diskriminaziorik ezaren oinarrizko baldintzei buruzko legeriak eskatzen dituen irisgarritasun baldintzak eta oztopoak kentzea. Era berean, ikastetxe horrek hezkuntza jarduerak behar bezala garatzeko beharrezkoak diren ekipamendua eta instalazioak izan beharko lituzke, eta, haren helburuaren arabera, indarrean dagoen legeriak adierazten duen zarataren aurkako babesa eta energia aurreztea. Izan ere, horrek guztiak distira egiten du haren absentziagatik.
Eusko Legebiltzarreko Hezkuntza Batzordera iritsi ziren gure protestak, eta baita Arartekoarengana ere, irisgarritasun arazoak konpontzeko premia adierazi baitzuen. Hala ere, hemen kezka eta arazo berberekin jarraitzen dugu.
Kezka hori Jokin Bildarratz egungo Hezkuntza sailburuari jakinarazi genion, eta kargura iritsi bezain laster egin zuen lehen bisitetako batean ikastetxera etorri zen; ikastetxera etorri den lehen sailburua izan zen, eta, bisita egin ondoren, gure arazoa konpontzen lagundu digu. Ildo horretatik, Donostiako alkatearekin bildu da, gaur egun benetako eta premiazko konponbidea aurkitzeko, ez hamar urte barru.
Hor dago arazoa, eta tamalez, ez dut ikusten duela 24 urte konpondu behar zen arazo bat konpontzeko sentsibilitate minimorik dagoenik.