Miren Urbieta sopranoa (Argazkia: Nerea Lizarralde)
Abeslari donostiarra ‘El duo de La Africana’ zarzuelako protagonista da. Lehen aldiz interpretatuko du jendaurrean. Sasibill Lirika Elkartearekin larunbatean eta igandean aurkeztuko du ikuskizuna, Viktoria Eugenia Antzokian.
Miren Urbieta (Gros, 1983) ‘diva’ eta ‘prima donna’ bihurtuko da astebukaeran. Antonelli sopranoaren larruan sartuko da. Bere senarrak, Querubinik, zuzentzen du opera konpainia. Bere alabak, Aminak, ere obran abesten du. Eta tenore batek, Guissepinik. Entseguak, ordea, maitasun kontuekin eta gaizki ulertuekin nahastuko dira. Groseko abeslaria Viktoria Eugeniara itzuliko da bi urteren ondoren, protagonista gisa, berriz ere.
Dirurik ez duen opera konpainia bat, maitasun eta gorroto harremanak, jeloskortasuna…
Enredoz jositako obra da. Tenoreak sopranoa maite du. Sopranoa ezkonduta dago konpainiaren enpresaburuarekin. Alabak tenorea maite du. Eta konpainiako abeslari batek alaba maite du. Baina alabak ez du bera maite. Eta alaba jeloskor dago bere amarekin. Opera baten entseguan gertatu daitezkeen ezbehar eta gorabehera guztiak agertzen dira. Querubinik, gainera, ez du dirurik opera egiteko. Diruzalea da, eta beraz alaba eta emaztea sartzen ditu obran. Guztiek musutruk lan egiten dute. Querubinik dirua irabazi nahi du, besterik ez.
Zarzuela baten barruan dagoen opera bat egin duzue, beraz.
Bai, opera hau benetakoa da. Meyerbeer-en L’Africaine (La africana) lana da. Obra honetako duo baten inguruan garatu dugu. Oso komikoa eta dibertigarria da. Ez da ohiko zarzuela tradizional bat. XX. mendeko obra gaur egunera ekarri dugu, freskoagoa eta errealistagoa izateko.
2009an debuta egin zenuen protagonista gisa Viktoria Eugenian. ‘El caserio’ zarzuelan.
Orduan Ana Mariren larruan sartu nintzen. Euskaldun peto-petoa, familia tradizionalekoa, baserrikoa, XX. mende hasierako emakumea… Orain, aldiz, diva bat naiz. Konpainiako prima donna naiz. Ez du aurrekoarekin zerikusirik.
Orduan Musikenen kantu ikasketak bukatu zenituen. Nolako ibilbidea egin duzu orduz geroztik?
Sasibillekin debuta egin ondoren opera bat egiteko aukera izan nuen Irunen, Mozarten ‘La Finta Giardiniera’. Obra hartan egindako pertsonaiarekin lotura handiagoa du Antonellik. Andaluziar doinua landu behar izan dut, baita gorputz espresioa ere. Kantatzearena beharbada niretzat gutxienekoa izan da. Sarreran badut bakarrizketa luze bat. Interpretazio hutsa da hori, eta buruhauste handiena izan dela uste dut. Pauso handia izan da, Antonellirena ez da edozein paper. ‘El caserio’ egin genuenetik uste dut alde handia egongo dela.
‘Ez naiz duela lau urteko neskatila lotsati hura’ esan zenuen orduan…
Valentzian orkestra handi baten aurrean jarri naiz, entzunaldiak egin ditut, zuzendariekin hitz egin… Denborarekin hazi egiten zara, dudarik gabe. Zarzuela honetako tenorea adibidez ez dut ezagutzen, eta nire maitalea izango da asteburu osoan. Bera iristen den momentutik, nire lagunik onena izango da, gustatu ala ez. Lotsa galdu eta aktore parte hori lantzen ari naiz.
Ikasten jarraitzen al duzu?
Bai, Valentziako Palau de les arts hobekuntza eskolan izan naiz. Zarzuela bira bat egin dut, zuzendari garrantzitsuak ezagutu ditut… Entzunaldi batzuk egin ditut, eta Marsellako zentro batean hartu naute. Abeslari lirikoentzako eskola da nolabait. Mundu profesionalean hasteko bultzada ematen dizute. Ikasle izatetik profesional izateko zubia da. Zure hezkuntza artistikoa osatzen dute.
Musikenen gertatutakoaz zer iritzi duzu?
Nik ez dut egoera hori bizi. Kantu ikasketak bukatu, eta handik gutxira kanporatu zuten Jose Luis Estelles zuzendari artistikoa. Nire ustez lotsagarria da oraindik Musikenek egoitza berririk ez izatea. Ikasketak hasi aurretik esan ziguten eraikin berria izango genuela. Nik ikasketak bukatu ditut eta berdin jarraitzen dute. Horrek ematen dit beharbada min gehien. Eskolak ez dira baldintzarik onenetan eman. Akustika aldetik behar batzuk ditugu. Luberri Institutuko gela batean entseatzea ez da egokia. Ez dakit, lurrak inauguratu egin zituzten; eta eraikin berriaren maketa ere erakutsi ziguten. Carmen Rodriguez Suso ez dut ezagutu. Kontatu egin didate dena. Emakume horrek egin duen mina handia dela uste dut. Orain zer gertatuko den ez dakit. Ez dakit egoera gainditzeko gai izango diren. Ikasle askok uko egingo diote hona etortzeari, irakasle bikainak joan dira…
Zarzuela, aurreiritzi guztien gainetik, gazteentzako ere badela erakutsi duzu.
Finean zarzuela ezagutu egin behar da. Jende askok ditu musika klasikoaren inguruko aurreiritziak. Operaren inguruan ere bai, eta zarzuelari dagokionez are gehiago. Ni ere horietako bat nintzen. Pixkanaka, konturatu naiz benetan obra horiek menperatzen ditudanean disfrutatu egiten dudala. Nire barrutik gustuko dudan zerbait ateratzen da. Azkenean gustuko obra bat topatzea da kontua. Zarzuelak entretenitu egiten du. Opera bat osorik kantatuta, eta musika landuarekin, gogorra izan daiteke. Baina zarzuelan kantatu eta hitz egin egiten da. Beti gertatzen da zerbait barregarria. Badira noski zarzuela tradizional batzuk zaharkituak geratu direnak, baina oro har entretenitzeko eginda dago zarzuela.
Zaletu egin zara erabat…
Bai, uste baino gehiago. Ez nuen ikusten neure burua zarzuelaren munduan sartuta ikusten. Baina oso dibertigarria da. Kantari gisa gainera aktore lana egiteko aukera ematen dit; eta oso ondo pasatzen dut. Interpretatzeko trebetasuna operan ere beharrezkoa da, kantuak pisu handia badu ere. Zarzuelan landuz gero pentsatzen det opera errazago egingo dudala…
Viktoria Eugenian kantatu zenuenean lehen aldiz, zer sentitu zenuen?
Izugarri disfrutatu nuen. Uste baino lasaiago egon nintzen. Esperientzia oso polita izan zen, berezia, bakarra, ahaztezina. Niretzat garrantzitsua izan zen. Lehen aldiz ikusi nuen neure burua estreinaldi batean, protagonista gisa. Nire ametsa benetan hori zen ziurtatu nahi nuen. Batzutan amets bat izan dezakezu, baina momentua iristen denean… Ba hori ez dela pentsatu dezakezu. Beldur nintzen. Orain gogotsu nago berriz ere eszenatokira itzultzeko.
