«Nire bertsiorik onena topatu dut»
Olinpiar Jokoetatik kontent bueltatu da Criere, bai egindako lanarengatik, baita Tahitin bizi izandako esperientziarengatik ere. «Gustatuko zitzaidakeen urrunago iristea eta aukera gehiago izatea, baina ez nuke ezer aldatuko».
Olinpiar Jokoak bukatu, eta etxera itzuli zen Andy Criere surflaria (Donostia, 1995). Portugalen bizi da duela urte batzuetatik, Ericeira herrian, Lisboatik 40 bat kilometro iparraldera. «Oso leku ona da surferako, oso olatu onak daude». Bigarren txandan kanporatu zuten Teahupo’on (Tahiti) jokatu zen lehiaketan. Egunerokora itzuli da, «lasai eta motibatuta» aldi berean.
Lehenbiziko aldiz lehiatu zara Olinpiar Jokoetan. Zer-nolako esperientzia izan da?
Orokorrean, oso esperientzia polita izan da. Arlo asko hartu ditu, bai surfari dagozkionak, baita pertsonalki ere. Hasteko, taldearekin bizi izan dut oso esperientzia polita, eta laguntza handia eman dit gauza guztiak ondo egiteko. Txapelketari dagokionez, gustatuko zitzaidakeen urrunago iristea eta aukera gehiago izatea, baina ez nuke ezer aldatuko. Azkenean, egin ditudan entrenamenduekin eta Teahupo’on ikasi dudan guztiarekin pozik nago. Oso txapelketa zaila izan da mentalki, eta presioarekin ondo jokatu dut. Aritz Aranburu izan da gure entrenatzailea, mentorea, sensei-a eta nahi duzun guztia [irri egin du], eta harekin hitz egin nuenean gauza bera pentsatzen zuen. Horrek niretzat esan nahi du bide onean nabilela.
Hain zuzen, Aranburuk txapelketaren ondotik nabarmendu zuen lehenbiziko txandako lehenbiziko olatuan jaso zenuen puntuazioa.
Txandak 30 minutukoak ziren, eta, kasu horretan, 25 minutuz aritu nintzen saiatzen aukera onik aurkitu gabe. Baina ondo atera zen: 8,5 puntuko olatua atera nuen 10etik. Bai txanda horretan, bai bestean, neure buruarengan sinesten jarraitu nuen, saiatzea delako garrantzitsuena niretzako. Eta, kasu horretan, banekien saiatuta ondo ateratzeko aukera zegoela.
Presioarekin ongi moldatu zinela erran duzu arestian. Zer helbururekin joan zinen Jokoetara?
Neukan helburua zen Teahupo’on ondo lehiatzea. Hori eginda, beste guztia etorriko zen. Neure buruan ez nuen espero gertatu dena gertatzea, baina hori da azkenean kirolaren parte zirraragarriena. Nire bertsio onena topatu dut, momentu zailetan hor egon naiz, eta aukera izan dudanean saiatu naiz azken segundora arte. Oso maila handiko surflariekin topo egin dut, eta ez bakarrik olatuetan, baita estrategian eta olatuak hartu baino lehen ere. Oso aukera gutxi uzten dituzte, eta, horrek, nire kasuan, presioa handitzea eragiten du, baina horregatik dira munduko surflaririk onenak.
Elkarrizketa hau Berria-tik ekarri dugu, CC lizentziei esker. Hemen jarraitu dezakezue irakurtzen.