«Bidezko lan baldintzak» eskatu dituzte SOS Arrazakeriako etxeko langileek
Etxeko Langilearen Nazioarteko Eguna izan zen igandean (hilak 30), eta SOS Arrazakeriako etxeko langileek “duintasuna eta bidezko lan eskubideak” exijitu dituzte. “Gainerako langileekiko eskubide guztiak erabat parekatzea exijitzen dugu eta etxeko lanak erregimen berezi bat izateari uztea. Ez dugu onartzen bigarren mailako langileak izaten jarraitzea”, aldarrikatu dute manifestu baten bidez.
Gogorarazi dutenez, 1988ko martxoaren 30ean, Bogotan, Etxeko Langileen lehen Kongresua egin zen, eta bertan Latinoamerikako eta Karibeko Etxeko Langileen Konfederazioa (CONLACTRAHO) eratu zen. “Ordutik, data hau gure lan eskubideak ikusarazteko eta aitortzeko gure borrokaren sinbolo bihurtu da. Urteetan bigarren plano batera zokoratuak izan gara, ikusezinak eta gainontzeko langileak babesten dituzten bermeetatik baztertuak”, adierazi dute.
Nahiz eta 1620/2011 Dekretua onartu, Etxeko Lanaren Erregimen Berezia arautzen duena, eta etxeko lana lan gisa aitortuta egon, erregimen berezitzat hartzen jarraitu zutela nabarmendu dute. Horrek “diskriminazioa eta prekaritatea betikotzea” ekarri zuela deitoratu dute. “Erregulazio horrek, nahiz eta 2022an hobekuntzak egin diren langabezia eskubidea aitortuz edo uko egitearen ondoriozko kaleratzea ezabatuz, oraindik ere mantentzen du, adibidez, kontratua azkentzeagatiko kalte ordainen sistema txikiagoa gainerako langileentzat baino, edo gaua lan ordaingarri gisa aitortu gabe jarraitzen du”, azaldu dute.
Hori dela eta, nabarmendu dute ez dutela onartzen “bigarren mailako langileak” izaten jarraitzea. Beraien kotizazio-historia osoa onartzea nahi dute (2022ko urria baino lehenagokoa), beraien benetako soldataren arabera kotizatu beharreko langabezia-prestazioa kalkulatzeko, eta pentsio duinak bermatzea, etxeko langileek beraien kotizazioak legez mugatuta zituzten urte haiek (2018ra artekoak) konpentsatuz, 800 euro baino gehixeagora arte. Horrez gain, egoera irregularrean lan egin duten urteak konpentsatzea eskatu dute. “Administrazioaren ardura zuzena da pentsio miserableak izatea, eta horrek, batez ere langile etorkinen kasuan, gure erretiroa jada gurea ere baden herrialde honetan ezin bizitzera eramaten gaitu”, adierazi dute.
Lan egindako ordu guztiak ordaintzea exijitu dute, izan ere, azaldu dute barneko langileek, batez beste, lanaldiaren %30 baino gehiago kobratzeari uzten diotela, eta kopuru hori “askoz handiagoa” dela egoera irregularrean dauden lankideen kasuan.
Langileek pairatzen dituzten arazoak
Manifestuan azaldu dutenez, etxeko langileen %83k arazo fisikoak ditu bere lanaren ondorioz, %80k osasun mentaleko arazoak izan ditu edo ditu, %40k lan-istripuak izan ditu —baina %10i baino ez zaizkio aitortu, eta %15ek soilik hartu du baja medikoa— %77k sendagaiak kontsumitzen ditu ohiko moduan lanean jarraitzeko, eta %25ek indarkeria fisikoa edo psikologikoa jasan du.
“Familia-etxea, lantoki bihurtzen den heinean, Lan Ikuskaritzaren eskura egon behar da. Zentzu horretan, lan ikuskaritza eraginkorrak eskatzen ditugu, jakin badakigulako gutako askok gehiegikeriak eta esplotazioa jasaten jarraitzen dugula lan egiten dugun etxeetan”, baieztatu dute. Gaineratu dute beraien lanak “familia askoren eta gizarte osoaren ongizateari eusten” diola, baina “esplotatuak, ikusezinak eta informaltasunera baztertuak” izaten jarraitzen dutela.
“Errealitate hau onartzeari uko egiten diogu eta benetako aldaketa baten alde borrokatzen gara. Gure borroka feminista, arrazakeriaren aurkakoa eta antikapitalista da. Ez dugu atsedenik hartuko justizia, berdintasuna eta guztiontzako bizitza duina lortu arte”, adierazi dute langileek.
