Adiskidetasuna lehiakortasunaren gainetik
Lehenengo denboraldia amaitu berri du Kemen Powerchair Futbol Taldeak; esperientzia berria izan arren, hurrengorako gosez daude taldekideak. Aimar Ganuza donostiarra da taldeko kirolarietako bat.
Gipuzkoako Powerchair Futbol Taldeko kide Aimar Ganuza.Gorka Correyero Pasa den irailean ezezaguna zena, egunerokotasunaren parte oso garrantzitsua bihurtu da Aimar Ganuza Kemen Powerchair F.T.-ko jokalariarentzat. Futbola askorentzat pasio bat da txikitatik, eta kirolak mugarik ez duenez, motordun gurpil aulkia erabiliz, kirol hau praktikatu dezake desgaitasunen bat duen orok, betiere, halako aulki gurpilduna maneiatzen ikasita. Kolpeak eta segurtasuna bermatzeko aulki gurpildunek defentsa moduko bat dute, eta askorentzat hori da lortzeko zailtasunik handiena.
Mugarik gabeko kirol inklusibo honek ez du ulertzeko zailtasun handirik. Futbolarekin alderatuz, antzekotasun ugari ditu. Zortzi jokalarien arteko hogei minutuko lehia da, lau jokalari talde bakoitzeko. Helburua ez da lehiakorra izatea, baizik eta ongi pasatzea; horregatik, bai jokalariek, bai familiek adiskidetasuna dute helburu. Jokalariaren ustez, zailena diametro handiko baloia jaurtitzeko egin beharreko birak dira, abilezia behar baita. Horregatik, lehenengo entrenamendua baino lehen, Ganuzarentzat bideoak oso baliagarriak izan dira.
Talde honen sustatzaileak Veronica Reyes eta bere seme Iren Reyes dira. Almudena Marin, Ganuzaren ama, oso eskertuta dago biek egin duten lanagatik. «Aimarrek eta Irenek distrofia bera dute, eta mediku kontsultan topatzean, taldearen berri eman zigun». Pandemia garaian, ezbaian geratu zen, eta, aurten, estreinatzea lortu dute. Bi pertsona hauez gain, Pello Jauregik taldea aurrera ateratzeko egindako ahalegina ere aipatu dute ama-semeek.
Gipuzkoako Powerchair Futbol Taldeak Azpeitian egindako topaketako irudi bat.Gipuzkoako Powerchair Futbol Taldea
Angeluko taldea (Lapurdi) eta Iruñekoa (Nafarroa) Kemenentzat oso garrantzitsuak dira, elkarrekin egin baitituzte lehenengo bi topaketak. Orain arte, Azpeitian eta Donostian izan dira. Marinek eta Ganuzak argi dute irailetik aurrera taldearen norabidea bestelakoa izango dela, Kemen klubaren laguntzari esker, Espainiako Powerchair Futboleko bigarren mailan parte hartuko baitute. Horrek taldeari ikusgaitasun handiagoa emango diolako ustea du 19 urteko gazteak. «Kirola egiteko zailtasunak dituen jendea bilatzen dugu, gaur egun taldean soilik lau jokalari baikara». Gazteak dira nagusi Kemenen, eta, pistatik kanpo, taldea aurrera eramateko, bakoitzak hainbat zeregin egin behar ditu.
Entrenatzailearen figura oraindik falta dutenez, bi taldekide arduratzen dira lan horretaz, tartean Ganuza bera. «Hala ere, asko gustatuko litzaiguke entrenatzaile bat izatea hurrengo denboraldiari begira». Entrenatzailea izateaz gain, Ganuzak duen diseinurako zaletasuna baliatuz, taldeko logoa egin du. Jokalariez gain, familiek pisu handia dute kirol honetan. Aulkiak muntatzea eta jokora egokitzeko jartzen dituzten defentsak jartzea euren lana da, eta Marinek kontatu duenez, finantziazio iturri berrien bila dabiltza. «Frantzia Estatuko jokalariek, adibidez, soilik jokorako erabiltzen dituzten aulkiak dituzte», gehitu du. Jokalarien eta senideen artean harreman ona dute eta bi astean behin egiten duten entrenamendua amaitzean, hurrengoa noiz izango den irrikaz daude, berriz elkartzeko.
Errugbian bezala, powerchair futbolean ere bazkariak edo partiden osteko momentuak «sakratuak» dira
Alaitasunak kiroldegiko harmailak betetzen ditu topaketa guztietan. Bakoitzak bere esperientzia kontatzen du, eta harmailetako giro bikaina jokalarientzat ezinbestekoa da. Ainara Ganuzak, Aimarren arrebak, aipatu duenez, emozioa nagusi da euren aurpegietan. Topaketa hauen berezitasun nagusiena «hirugarren zatia» da. Egun osoko topaketak antolatzen dituzte. Goizean entrenamenduak egiten dituzte eta arratsaldeko partiden aurreko bazkaria momentu bereziena dela aipatu dute hirurek. «Normalean, senideak eta hurbileko lagunak hurbiltzen gara topaketetara eta guztiok elkarrekin bazkaltzea oso polita da», nabarmendu du Marinek. Errugbian bezala, powerchair futbolan ere bazkariak edo partiden osteko momentuak «sakratuak» dira.
Adiskidetasuna lehiakortasunaren gainetik nagusitzen den kirol misto honek ateak zabalik ditu. «Talde kirol honetan adin eta genero guztietako pertsonak jolastu gaitezke», gaineratu du Ganuzak. Jokalari bila dabiltzanez, probatu nahi duenarentzat gurpildun aulki prestatua dute, eta espero dute, Kemen egiten ari den lanari esker, epe ertainera jokalariak topatzeaz gain, kirolak behar duen laguntza jasotzea. «Gutxika aurrera egin nahi dugu, presarik gabe». Kemen kluba funtsezkoa izan da taldea federazioan sartzeko bidean.
Etorkizunera begira, gogotsu hartuko diote uda amaieran datorrenari. Taldea handitu eta bigarren mailan jokatuko duen taldeaz osatzeaz gain, denbora-pasara bideratutako beste talde txikia sortzea espero dute. Kirolak ez du mugarik eta Ganuzaren esperientzia oso baliagarria izan daiteke egoera honetan bizi den jende gehiago anima dadin.
