Amankomuna defendatzen
Azken asteotan, Eneko Goia alkatearen antzerki estiloko eszena berri batean izan gara. Hiriko botere faktiko handien laguntza paregabea izan duen eszena.
Herritarrak, kolektibo sozialak, auzokoak eta ekologistak elkarrekin lanean ari diren bitartean, komunitatea eraikiz bizi alternatiba solidario bat planteatuz, hiriko gobernuak bere pulpituan lubakitzea erabaki du, bere eraso erreakzionarioa antolatzeko.
Litekeena da, orain ikusi izana antolaketa plurala eta bateratua alternatiba bat izan daitekeela aldarrikatzen duten eredu harrapariaren aurrean, galbidean dagoen sistema bat delako. Aldiz, eskaerei erantzun eta kolektiboak eta herritarrak entzun beharrean, erasora ateratzea erabaki dute, udal osoko bilkuren aretotik haratago. Jada kontua ez delako oposizioa, ez.
Hiriko edozein auzotako bizilagunak dira, bizitegi larrialdiak kezkatuta, etxebizitza garestitzea ekartzen duelako horrek. Prezio neurrigabeak dira, oinarrizko eskubide batekin espekulatzea erabaki duten gutxi batzuek etxebizitzak pilatzea errazten duen politikak bultzatuta. Talde ekologistek mahai gainean jartzen dituzten krisi klimatikoa, berdeguneen desagerpena, zuhaitzen mozketa masiboa eta bisitan etorriko diren ibilgailuen joan-etorria erraztuko duten errepide berrien sorrerak dira, erosketak egitera datozenentzat izango direnak, mugikortasun ereduaren erabateko eraldaketarik ez dagoen bitartean.
Denak balio du gobernu honentzat. Benetako kontraesanak ere, inon ere eusten ez direnak. Aparkaleku berri bat hirigunean, non neurriak hartu beharko dituzun ibilgailu pribaturako sarbidea mugatzeko. Lotsagorritu gabe, hor jartzen dute. Hori guztia, merkataritza gune batek apainduta goialdean, hiriaren nortasuna suntsitzen duen kontsumo eredu harrapari bat babestuz.
Beren proiektu elitistak liluratuta begiratzen dituztenen nartzisismoaren aurrean, eredu harrapari hori hirian sortzen ari denaren kezkak baztertuz, ezinbestekoa da lankidetza, batasuna aniztasunetik abiatuta.
Goiak eta espekulazioaren klubak ez dute ezer mugitzerik nahi, betiko moduan jokatzen jarraitzeko. Gorrotoaren eta beldurraren logikari bide eman diote aurrean duten errealitateari aurre ez egiteko, krisi sistemiko globalari aurre egiteko beharra planteatzen duen errealitate plural eta anitzari.
Horren aurrean, funtsezkoa da ekintza batasuna hiri desberdin hori eraldatzeko; izan ere, hiri honetan bizitzea ezinezkoa da, gizarte eta lurralde desorekak baitaude.
Horregatik, beharrezkoa da alternatiba eraikitzen jarraitzea, auzokideen eta kolektiboen arteko enpatiatik abiatuta.
Beren proiektu elitistak liluratuta begiratzen dituztenen nartzisismoaren aurrean, eredu harrapari hori hirian sortzen ari denaren kezkak baztertuz, ezinbestekoa da lankidetza, batasuna aniztasunetik abiatuta.
Euren autokonplazentziaren aurrean, amorratu egiten ditu ikusteak hiria bizirik egoteaz gain, gai dela elkartasunean eta guztion ongian oinarritutako eraldaketak planteatzeko.
Euren erreakzioaren eta gauzak ondo ez doazela eta premiazko aldaketak behar direla salatzen duten guztiei egiten dieten errefusatzearen aurrean, bizimodu duina defendatzen jarraitu behar da. La Otraren abesti batek dioen moduan, «gogoratu sistemak erretzen duela eta bizitzari eusten diola. Hainbeste gara ez dagoela gelditzeko moduko kolperik (…) Lurra lapurtu nahi dute, ura lapurtu nahi dute, airea lapurtu nahi dute, itsasoa lapurtu nahi dute, denbora lapurtu nahi dute, bizitza lapurtu nahi dute, dena lapurtu nahi dute. Ez diegu oparituko».
