Egiozu irribarre kamerari!
Sweat (2020) filmak Sylwia Zajac izeneko fitness influencer poloniarra jarraituko du hiru egunez, hasiera batean arrosa kolorekoa zirudien munduaren argi-ilunak erakutsiz. Erreportajeen formatua antzeratuz, filmak protagonista jarraitzen du goizeko lehen entrenamendu jendetsutik, 72 ordu beranduago, telebistako fokuei begira, malkoei eutsi eta irribarre ederra eskaintzen digun arte.
Sare sozialetan gehiegizko agerpenari egiten zaion kritika agerikoaz haraindi, emakume arrakastatsu bezain etsiaren erretratu errealista konposatzen du Sweat-ek; sinesgarritasuna zainduta ere, zorrotza eta hartzen zaila dena. Bakardadearen inguruko gogoeta ere garatzen du, sare sozialetan erakusten den bizitzaren atzealdetzat. Kasu honetan, Sylwiaren itxurazko egunerokotasun perfektua aurreikusi ezin zitekeen biolentziak urratzen du; jazartzaile bat duela deskubritzen duen unetik, deserosotasun latza darabilten hainbat pasarteetaraino.
Gertakariak era burutsuan eraikitzen doaz, hartara, haietatik izugarrienak ere ondo integratzen dira traman, zeinak filmean zehar landutako haziak amaiera aldera ondo batzen baititu. Bikain funtzionatzen du, beraz, Magnus von Horn zuzendariak idatzitako gidoiak, sinpletasunean erori gabe ebazpen naturalak eta jarraitzen erraza den istorioa lortzen dituelarik. Aipatzekoa ere Sylwiaren entrenamenduak jasotzerako orduan abiatzen den grabaketa eta muntaketa lan trebea. Hasierako sekuentzian, adibidez, baldarra gerta zitekeen mugimendu eta jende mordoa benetan modu itxurosoan harrapatzen da, mementoko energia zirraragarria ederki harrapatuz. Hala da, baita ere, filma ixten duen amaierako bakarkako entrenamenduan, irudien txukuntasunari ukitu espresiboa gehitzen zaiolarik.
Era berean, zeharo azpimarragarritzat jotzen ditut ugariak diren Sylwiaren lehen planoak, haietako batzuk laugarren pareta axolagabekeriaz apurtzen dutenak. Alde horretatik, esanguratsua da Magdalena Kolesnikek Sylwiaren azalean egiten duen lan txundigarria. Protagonistaren gorputza erdigune duen zinta honetan, antzezleak zoragarri darama soinean filmaren pisu gehiena; hori bai ariketa itzela! Kolesnikeren antzezlanak eta arestian aipatutako erreportajearekiko antzak, zalantza sortzen du ikusten ari garena ez ote den errealitatea hutsa izango.
Itzal eta argien artean mugitzen den thrillerra da Sweat, naturaltasun osoz garamatzana eguneko plato xarmantetatik gau ilun eta odoltsura. Gertakaririk galtzen ez duen kameraren laguntzaz, zeinak ezbeharrei zuzen-zuzenean begiratzera behartzen gaituen, tentsio deserosoa mantentzea erdiesten da. Hemen, nire ardura da tentsio hori ez baden lortzen, beste behin ere, emakumeen aurkako indarkeria modu gordinean erakustearen truk.
Zintzotasun osoz, ez nuke esango Sweat ezinbestean ikusi beharreko filma denik, alabaina, probetxuzko zenbait gai eta eszena aurkezten dituela ezin dezaket ukatu. Ildo horretatik, eskertzekoa da sare sozialek hedatzen duten itxurazko zoriontasun iruzurtiaren kritika hutsala egin ez, eta eztabaida beste hainbat auzirekin txirikordatzea hobetsi izana. Honekin guztiarekin irakurtzeaz aspertu eta taupaden erritmoa igotzeko prest zaudela? Ez galdu, bada, zinema aretoek eskaintzen duten aukera Sylwiaren errutinara batzeko.
